Nagkita at Nagkalayo

            Palihim niyang pinagmamasdan ang babaeng nakatayo sa kabilang parte ng waiting shed. Marahil ay naghihintay din ng pagtila ng ulan o kaya ng sundo. Sa kaso ni Jay, pagtila ng ulan ang hinihintay niya para makasakay na ng dyip. Siya na isa sa pinakamatalinong lalaki sa kurso nila ay nakatitig lang sa babaeng maaaring kabilang sa pinakamagaganda at matatalinong babae sa unibersidad na pinapasukan niya. Hindi naman niya makausap o di kaya ay magawang kawayan man lang sapagkat nahihiya siya rito. Sayang, iyon lang ang salitang nasambit niya nang maalala ang dahilan kung bakit siya naghihintay tumila ang ulan sa lumang waiting shed ng kanilang paaralan. Kung may payong siya, baka inalok niya itong sumabay sa kaniya. Problema nga lang kung papayag ba ito o hindi kapag inalok na niya. Kung papayag man ay hindi siya kakanta habang nakasukob sila sa payong habang naglalakad sa gitna ng pagbuhos ng ulan, ayaw niyang kumanta dahil baka lumakas pa lalo ang ulan. Hindi niya din isasayaw ang magandang dalaga katulad ng napapanood niya sa mga pelikula.

            Matapos ang pangangarap ay muli pang pinagmasdan ni Jay ang babae na para bang kinikilatis ang bawat galaw nito. Mayroon itong mahabang itim na buhok na abot hanggang baywang, pabagsak iyon at walang tali o ipit na pumipigil sa pagkatuwid ng buhok nito. Morena lang ang kulay ng balat. Walang kahit anong burloloy sa katawan. Simple kumbaga. Bago niya muling iiwas ang pagkakatitig sa babae ay tiningnan niya naman ang mukha nito. May magaganda itong mga mata, hindi singkit at hindi din malaki. May tangos ang ilong at mapupula ang labi at mahahalata mong walang lipstick na humalik sa mga labi ng babae. Sa madaling sabi ay maganda.

            Walang kainip – inip ang babaeng naghihintay sa pagtila ng ulan, hindi niya katulad na kanina pa naiinip dahil may trabaho pa nga siyang papasukan sa malapit na fastfood restaurant. Isang sakay lang ng dyip ang layo sa kanilang paaralan. Sa pag-iwas niya sa tuwing tumitingin sa kaniya ang babae ay siya namang pagbabalik ng tingin niya sa tuwing hindi ito nakatingin. Tiningnan muli ni Jay ang mga mapupulang labi nito, tila sa sandaling nasa ilalim sila ng waiting shed ay para bang gusto niyang hagkan ang labi ng babae na nasa kabilang parte ng kanilang sinisilungan. Hahalikan niya iyon ng may lambing, may pagmamahal o di kaya’y pipigilin ang labi nito gamit ang kanyang hintuturo sa tuwing sasabihin ng babaeng mahal din siya nito. Sapagkat kung magkakaganoon man ay alam niyang mahal nga din siya nito.

            Pagmulat ni Jay sa gitna ng pangangarap ay nagulat na lang siya ng bigla niyang mapansing nakatitig na sa kanya ang babae. Nginitian siya nito na para bang alam ng babae kung ano ang iniisip niya. Dala na din ng matinding hiya ay mabilis niyang iniwas ang kaniyang tingin sa babaeng kanina niya pa pinagmamasdan at saglit na pinangarap na mahagkan. Sayang, iyon uli ang salitang sa isip ay sinambit niya nang naunahan siya ng hiya at nakalimutang ngumiti pabalik sa babae. Ilang minuto pa ang lumipas ay nagkahiwalay na sila ng babaeng sa darating na panahon ay malalaman niyang Shiela ang pangalan. Umalis sila sa waiting shed na walang impormasyon na nalalaman sa isa’t – isa. Walang pangalan, cellphone number o simpleng batian man lang.

            Matapos umalis ng babae sa waiting shed ay umalis na din siya. Tumila na din kasi ang ulan.

            Ilang araw pa ang lumipas bago nakilala ni Jay ang babae. Nalaman niyang matalino nga ito tulad ng unang akala niya. Nagpasiya siyang ligawan ito dahil naniniwala siyang kaya niyang gawing pariwara ang buhay ng babae. Natutuwa siyang isipin na babagsak ang mga grado nito nang dahil sa kaniya. Isa pa ay gusto niya naman talaga kasi ang babae mula pa man ng makita niya ito sa waiting shed na malapit sa kanilang unibersidad.

            Nangyari at nagawa nga ni Jay ang panliligaw ngunit ikinagulat niya ang resulta sa babaeng kaniyang nagustuhan mula pa noong unang araw na una niya itong masilayan. Hindi man lang naging bagsak ang mga grado nito bagkus ay mas naging matataas pa ang mga ito.

            Huling taon nila noon sa kolehiyo at mula pa noong nakaraang dalawang taon ay nililigawan niya na ito. Minamal na niya kaya siguro tumagal ng ganoon ang pangliligaw niya kay Shiela. Naalala niya pa nang sabihin nito sa kaniyang darating ang tamang oras na sasagutin din niya ito.

            “Sasagutin mo ba ako?” tanong ni Jay sa kaharap na nakatingin lang sa mga estudyanteng nagdaraan sa kanilang harapan.

            “Bakit, nanliligaw ka ba?” tanong ni Shiela. Saka ngumiti ito na para bang inaasar siya.

            “Manliligaw ako. Sisimulan ko na ba ngayon?”

            “Ikaw ang bahala.”

            “Pwede bang bukas na lang?” nangingiting tanong ni Jay sa kaharap. Sabay silang tumawa ng malakas. Malulutong na halakhak. Malagkit na tingin at tahimik na ngiti na nagpapahiwatig ng lihim na pagtingin sa isa’t – isa.

            Sa araw ng pagtatapos ni Jay ay para bang pinasok ng napakaraming kabayo ang puso niya. Kumakabog. Napakabilis. Mula sa kumpulan ng mga estudyanteng kasabay nila sa pagtatapos ay lumabas si Shiela at sinunggaban siya ng yakap. Si Shiela na noon pa man ay minahal na niya at ginawang inspirasyon.

Nakangiti na naman ito sa kaniya. Ngiti na kung maaari lang ay gusto niya palaging nakikita. Bumilis na naman ang tibok ng puso niya. At lalo pa itong bumilis ng halikan siya ng babae sa pisngi. Gwapo siya pero iyon ang kauna-unahang halik na hindi nanggaling sa kanyang magulang. Para bang uminit ang pisngi niya ng madama ang halik ng babaeng matagal nang minamahal. Nayakap niya na din si Shiela, marahil ay dala iyon ng labis na pagkatuwa. Mahigpit ang yakap niya na parang ayaw niya itong bitawan. Bago pa siya bumitaw mula sa pagkakayakap sa nililigawan ay hinalikan niya ito, sa noo nga lang. Madiin at puno iyon ng respeto at pagmamahal. Saka niya naibulong sa sarili ang pagmamahal sa babae.

            “Bumitaw na ako sa pagkakayakap ha?” pagtataka niyang tanong habang tinitingnan ang babaeng hanggang kili – kili niya lang ang tangkad. “Bakit nakakapit ka pa diyan?”

            “Ayaw mo ba?”

            “Gusto.”

            “Ayaw mo yata e. Aalisin ko na lang.”

Pinigil niya sa pagkalas mula sa pagkakayakap ang kamay ng kaharap at tiningnan ito sa mata.

            “Huwag. Yakapin mo lang ako, hanggang mangalay yang braso mo.” Sambit niya habang nakatingin sa mata ng babaeng kaharap. Nginitian niya pa ito.

            “May bayad na.” pagbibiro ni Shiela.

            “Magkano?”

            “Hindi magkano ang tanong kundi ano.”

            “Ano pala?”

            “Pagmamahal.”

Nagtawanan sila ng malakas.

            “Ibig sabihin ba nito e sinasagot mo na ‘ko?”

            “Hindi.” Ngumiti ito saka muling nagsalita. “Minamahal na kasi kita.”

            Ayaw mang aminin ni Jay sa sarili na kinikilig siya pero lumalabas iyon sa bawat ngiting itinutugon niya sa kausap. Siya na siguro ang pinakamasayang lalaki noong gabi ng kanilang pagtatapos. Sa kalagitnaan ng gabi ay ipinangako niya sa mga bituin, buwan at sa sarili na mamahalin niya ang babaeng kaharap kahit ano pa man ang mangyari.

Muli bago magpunta sa kanilang mga magulang ay nagyakap silang muli. Nagpaalam sa isa’t – isa. Buong gabi siyang hindi nakatulog noong araw na iyon.

Hindi niya alam na napakatagal pa ng lalakbayin ng kanilang pag-iibigan. Paulit – ulit na masasayang tagpo na puno ng pagmamahal ang nangyari sa kanilang dalawa ng kasintahan. Mga bagay na ginagawa ng mga magkasintahan na kasing edad lang nila. Walang oras ang sayang sa tuwing magkasama sila ni Shiela. Kahit pa noong nagtatrabaho na sila. Sa mga magulang nila ay wala naman silang problema dahil hindi naman ito tutol sa kanilang relasyon, botong – boto pa nga ang mga magulang ni Shiela sa kaniya.

Ngunit sa paglipas ng maraming taon ay laging may pagsubok na dumadating sa kahit anong relasyon. Pinasya ni Jay na magtrabaho sa Qatar at iwanan pansamantala ang kasintahan dala ang pangakong madalas niya itong tatawagan at i-chachat. Kasabay ng pangakong iyon ay ang pagsasabi niya kay Shiela na hindi na ito muling mabibigo sa pagbabalik niya. Dadalhin niya patungo sa Qatar ang pangarap niyang iyon para sa kaniyang pamilya at kay Shiela.

Tiniis niya pa ang mahabang taon ng hirap para sa mga minamahal at sa babaeng kanyang iniibig na naiwan sa Pilipinas. Ilang taon pa nilang hinawakan ang pag-ibig at tiwala sa isa’t – isa. Madalas ay tatawagan niya at kukumustahin ang kasintahan.

Madami pang araw, linggo at buwan at taon ang tiniis ni Jay para makapiling si Shiela. Hindi siya naiinip sa paghihintay na darating ang araw na aalis na siya ng Qatar at hindi na muling babalik pa rito. Magpapakasal sila. Lalagay sa tahimik at bubuo ng pamilyang masaya. Pamilya lang, naniniwala kasi siyang matagal ng nabuo ang mundo nilang magkasintahan.

Isang napakalaking balita ang nagpabago ng kanilang pag-iibigan. Ang balitang nagahasa ang kaniyang minamahal. Sobrang sakit ang nadama niya ng malaman ang balita, para bang winawasak ang dibdib niya ng sobrang sakit at pagkalungkot na nadarama. Naawa siya sa minamahal. Umiyak siya sa opisina niya ng palihim. Hindi makapaniwalang mangyayari iyon sa kasintahan niyang madalas niyang ipinagdarasal na sana ay ilayo sa kapahamakan. Sa kabila ng sakit na nadarama para sa sarili at pagkaawa sa kasintahan ay para bang gusto na niyang umuwi at bumalik kaagad ng Pilipinas. Gusto niyang yakapin ito ng mahigpit, yakap na mas mahigpit pa noong araw ng kanilang pagtatapos. Iniisip niya na kapag yakap niya na kapag yakap niya na si Shiela ay sasabihin niya rito ang mga salitang pinag-isipan niya bago pa siya umalis sa Qatar. Sasabihin niya siguro sa kasintahan ang ganito,

“Andito lang ako, hindi kita iiwan kahit ano pa ang mangyari.”

Iyon ang salitang gusto niyang sabihin sa minamahal, iyon kasi ang ipinangako niya sa buwan, bituin at sa sarili noong araw na sagutin siya nito. Iyon din siguro ang gagawin niya kahit hindi man siya nangako noon. Noong mga panahong iyon ay naisip niya na sana ay siya na lang si Superman, gusto niyang lumipad para makapunta agad patungong Pilipinas. Alam niyang masakit ang nararamdaman niya ngunit mas masakit ang nararamdaman ng kasintahan niya.

Nang mabalitaan ng among Arabo ni Jay ang nangyari sa kasintahan ay pinagbigyan siya nitong umuwi muna ng Pilipinas at magbakasyon doon. Naisip niya habang nakasakay sa eroplano na para pala siyang tanga na ipinaglalaban ang karapatan para maging ama kung sakaling may mabubuo mang bata sa sinapupunan ni Shiela. Tanga na siya sa lahat ng tanga, ganoon naman talaga kapag nagmamahal hindi ba?

Demonyo ang lalaking gumahasa sa kaniyang kasintahan. Demonyong sumira sa kanilang pag-iibigan at sa kanilang mga pangarap. Iyon ang kauna-unahang pagkakataon na tinawag niya ang isang rapist na demonyo.

Ilang buwan pa ang lilipas ay may mabubuo ngang bata sa sinapupunan ni Shiela. Hindi iyon kay Jay. Lumusob pa siya sa bahay ng mga magulang nito para sabihin na siya na lang ang gawing ama, tutal naman ay mahal na mahal niya si Shiela. Hindi pumayag ang mga magulang ni Shiela, sinabi nito sa kanya na kung sino man ang nakabuntis sa anak nila ay siya din ang dapat managot sa responsibilidad.

Labis na pag-iyak ang ginawa ni Jay noong araw na iyon. Umuulan na para bang ipinapaalala nito ang unang pagkakita niya sa kasintahan. Sinasabayan ng ulan ang pagluha niya na para bang pagdamay iyon sa pagkabigo ng kaniyang pagtatangkang makuhang pabalik ang kasintahan. Hindi niya man nakitang ipinaglaban ng babae ang kanilang pagmamahalan ay ayos lang. Inisip niya na lang na labis na trauma siguro ang dahilan kaya hindi man lang nakatutol ang kasintahan sa kagustuhan ng mga magulang nito. Masakit na naman ang dibdib niya. Napakabigat ng kaniyang dinadala. Habang naglalakad sa ulanan ay niyakap niya ang sarili na para bang lamig na lamig. Sa paglalakad sa gitna ng ulan ay napaluhod na lang siyang bigla nang hindi na kayang ilabas ng luha ang sakit na nadarama. Iyon ang huling araw na naalala niyang nakita niya ang kasintahan.

Sa paglipas pa ng ilang taon ay magtatagpo muli sila ni Shiela sa isang social networking site, sa facebook. Trenta anyos na si Shiela at bente otso naman siya. Magkakamustahan. Nasa Amerika na si Jay at nasa Pilipinas naman si Shiela. Pareho ng may kaniya – kaniyang pamilya. Tatlo ang naging anak ni Shiela, isa naman ang naging anak ni Jay. Palihim nilang ginagawa ang pag-chachat. Ang pag-alala sa naputol nilang pag-iibigan ay itinuloy nila sa pamamagitan ng pag-uusap at pagkukumustahan.

Nobyembre ng taong 2014 ng muling makabalik si Jay sa Pilipinas. Araw ng Linggo ang napag-usapan nilang araw para makita ang isa’t -isa. Sila at tanging sila lang, walang mga anak o asawang kailangan. Sa Entrance pa lang ng mall ay mabilis  na silang nagyakap ng makita ang isa’t –isa. Walang umiiyak at walang nagpapahalata na kulang ang bawat isa.

“Kamusta?” si Jay ang unang nagsalita.

“Ito, ayos lang. Ikaw ba?” nakangiting tanong ni Shiela.

“Malungkot, simula ng nawala ka.”

“Sus! Drama mo ha!”

Saka muli ay nagtawanan sila na para bang walang nangyaring kakaiba. Ramdam sa bawat puso na sila pa din ang dating magkasintahan kahit sa dami na ng taon ang lumipas. Alam nila na masama ang palihim na pagkikitang kanilang ginagawa. Masama sa mata ng ibang tao ngunit hindi sa kanila. Magyayaya si Jay na manood ng sine. Bibili ng ticket at papasok sa sinehan na magkahawak ang kamay. Sa dilim ng sinehan ay mas pinapanood ni Jay ang mukha ng dating kasintahan kaysa sa palabas sa malaking screen na nasa kanilang harapan. Hinahaplos niya ang kamay nito. Hindi sila nagbibitaw. Nangingiti siya at nagtatanong sa sarili kung bakit hindi man lang nagiba ang tingin niya sa dating sinisinta. Sa kalagitnaan ng palabas ay magtatanong siya.

“Kamusta na pala kayo ng asawa mo?” tanong ni Jay kay Shiela.

“Okay naman kami. Mabait naman ang asawa ko.”

Hindi man iyon ang inaasahan niyang sagot ay magiging masaya siya para sa dating kasintahan. Iyon naman kasi talaga ang pangarap niya noon pa, ang maging masaya sa buhay si Shiela.

“Hindi magagalit kahit sabihin mong nagkita tayo ngayon dito?”

“Magagalit siyempre. Ikaw talaga Jay, palabiro ka pa din hanggang ngayon.”

“Hindi no. Sineryoso kaya kita.”

“Kumukorni na yata ang pagjojoke mo. Last mo na yan ha?” pang-aasar ni Shiela sa kaniya.

Hindi siya iimik saglit.

            “Ayoko nga.”

            Ngingiti siya na para bang nangaasar. Saka sila magtatawanan ng malakas sa loob ng sinehan.

Matapos ang palabas ay maglalakad ulit silang magkahawak ang kamay na para bang mga tinedyer. Magkukwentuhan habang naglalakad. Kakain sa isang restaurant. Magtatawanan. Alam ni Jay sa sarili na nagkahiwalay man sila ng mahabang panahon ay patuloy namang mabubuhay ang pag-iibigan nila. Sa pamamagitan marahil ng kanilang masayang ala-ala. Marahil ay naghihintay lang sila ng pagkakataon para ipagpagtuloy ang naudlot na pag-iibigan noon.

Sa pagbibitiw ng kanilang kamay at paghihiwalay ng landas ay maiisip ni Jay na hindi man maghinang ang kanilang mga labi o di man magkayakap ng matagal ay patuloy naman nilang mamahalin ang isa’t –isa. Naramdaman niya iyon noong nagkayap sila at noong hawakan niya ang kamay ng dating kasintahan. Alam niyang naramdaman din iyon ni Shiela. Ang munting kislap ng kuryenteng mayroon pa sila. Hindi man nila nasabi sa isa’t – isa ang nararamdaman ay alam naman nilang mabubuo muli ang kanilang mga puso na winasak ng pangyayari at panahon. Muling maglalapit iyon o magdidikit katulad ng mga kamay nila mula noong pumasok at lumabas sila ng sinehan.

Pag-labas ng mall ay kinawayan ni Jay si Shiela. Hinatid niya ng tanaw ang dating kasintahan hanggang sa mawala ito sa kaniyang paningin. Ingat at hindi paalam ang salitang sinambit niya. Nakangiti silang iniwan ang landas ng isa’t -isa. Nang mawala ang babaeng minamahal ay muling ibinulong ni Jay sa hangin ang pagmamahal sa dating kasintahan.

“Mahal na mahal kita Shiela. Hanggang sa muli, paalam.”

* Lahok para sa Saranggola Blog Awards 6 http://www.sba.ph/